Gülü dile düşüren bir divanedir bülbül. Sırları yağmalanmış, utancın mağduru gül İncinen duygularla kanıyorken yüreği, Böyle bir adanışa onay verir mi gönül? Bülbülün feryadıyla inler gittiği diyar, Bu vuslat efsanesi, sürer mahşere kadar. Sararır goncaları, desenler tutmaz ayar, Derler ki bilmeyenler, gülde vefa ne arar?
***
İÇİNDEKİLER
GÜL VE HÜZÜN…………………………………………………………………..7
VEDA …………………………………………………………………………………. 9
KALBİMDE GURBETİM VAR………………………………………………..12
SENİ DÜŞÜNÜRKEN………………………………………………………….13
YIKAR……………………………………………………………………………….14
NE ÇIKARI…………………………………………………………………………15
HÜZÜNYAĞMURU ……………………………………………………………18
VE YILDIZLAR…………………………………………………………………….23
“SON” YAZAR…………………………………………………………………….26
SAYILIR…………………………………………………………………………….27
O YERLER………………………………………………………………………….29
HAYAT SAYFAM………………………………………………………………….32
ORALAR GURBET DEĞİL…………………………………………………….37
AŞKLAR…………………………………………………………………………….44
DEĞİL……………………………………………………………………………….48
GEL …………………………………………………………………………………..49
DAMLA……………………………………………………………………………..50
SENELER………………………………………………………………………….51
BENİ…………………………………………………………………………………52
DİYEMİYORUM…………………………………………………………………..53
GELİRİM……………………………………………………………………………55
YALNIZLIK…………………………………………………………………………60
KIZIMA………………………………………………………………………………65
ÖNCE………………………………………………………………………………..67
YAŞADIM…………………………………………………………………………..68
CANA ………………………………………………………………………………..69
SUSKUNSUN…………………………………………………………………….70
BİLSEYDİM………………………………………………………………………..71
DİVANDA…………………………………………………………………………..72
SEVDALIYIM………………………………………………………………………73
ALYÜREĞİM SENİN OLSUN……………………………………………….74
AZAT ET…………………………………………………………………………….80
AKŞAMLAR……………………………………………………………………….81
SEVGİ ÇİÇEKAÇAR……………………………………………………………82
YAKIN……………………………………………………………………………….84
ÜSKÜDAR İSKELESİ…………………………………………………………..86
O’NA…………………………………………………………………………………88
YAĞMALADIN…………………………………………………………………….89
AYRILIR…………………………………………………………………….90
EFENDİM………………………………………………………………………….91
BENZER……………………………………………………………………………92
NE GAM…………………………………………………………………………….93
SEVDE………………………………………………………………………………94
KUŞLAR……………………………………………………………………………95
DEĞİŞTİ…………………………………………………………………………….96
EY NEBİ…………………………………………………………………………….97
BİTMEZ…………………………………………………………………………….98
SENDE BULDUM……………………………………………………………..100
IŞIK SUN…………………………………………………………………………103
İNTİZAR…………………………………………………………………………..106
SANMA……………………………………………………………………………107
DUY………………………………………………………………………………..108
DÜNYA……………………………………………………………………………109
BİRİSİ……………………………………………………………………………..111
GÜL VE HÜZÜN
Gül hüzün çiçeğidir hicabın yitirmeyen,
Cevr ü cefaya karşı sevdasın bitirmeyen…
Bülbüldür sevgilinin mahrem-i esrarından,
İçli besteler yapıp ele rüsva eyleyen.
Gülü dile düşüren bir divanedir bülbül.
Sırları yağmalanmış, utancın mağduru gül.
İncinen duygularla kanıyorken yüreği,
Böyle bir adanışa onay verir mi gönül?
Gül bülbül sevdasından aşkın özeti çıkar,
Kil u kal yorgunu gül, sevdalısından bıkar.
Dağ değişir yerini, huy sahibiyle yaşar,
Ehli bilir ki ateş, düştüğü yeri yakar.
Bülbülün feryadıyla inler gittiği diyar,
Bu vuslat efsanesi, sürer mahşere kadar.
Sararır goncaları, desenler tutmaz ayar,
Derler ki bilmeyenler, gülde vefa ne arar?
VEDA
Zaman eskisiyim, yol yorgunuyum,
Kuşandım sonbahar rengini çırak.
Dalıyor nefesim yıl vurgunuyum,
Sanma bu manzara gençliğe ırak…
Gizemi, efsunu, incelikleri,
Beynim, parmağıma işletti çırak.
Sanatı okşayan o figürleri,
Ben çektim ustamı hatırlayarak,
Sarardı ruhumu, akışın dili,
Mısralar ahengi yoklardı çırak.
Sanata yansırdı Nakkaş’ın gülü,
Duygular mest olup koklardı çırak.
Bir veda iklimi taşırsa sesim,
Her yolun bir sonu oluyor çırak.
Sanma bu mesleğe doydu hevesim,
Diyor ki hislerim, vaktiyle bırak.
Şu an hayallerim sanki bir yorgun,
Tutmuyor parmaklar sözümü çırak.
Duygularım solgun, hafızam durgun,
Sönmüş sanki içimdeki o merak.
Düşüncem duyarsız inceliklere,
Boşluklar incitir sanatı çırak.
Ayrılık nişanı düşer kaleme,
Ses gelir gönülden, vaktiyle bırak.
Edebiyat has bahçenin gülüdür,
Sanatkarsan, öyle yaşa duyarak.
Edep ışık ise, isyan külüdür,
Öze yürü, geçmişini sorarak.
Vuslat ayrılığın başlangıcıdır,
Vefalarda yaşar ayrılık,çırak.
Vedalar sanatın zümrüt taşıdır,
Uğurla ustanı, el sallayarak.
KALBİMDE GURBETİM VAR
Nazla açsın nesterenler çağında,
İklimler şaşkındır vuslat bağında,
Hasat makbul olur hak divanında,
Aklın mahzenine derya karışır,
Nice okyanusu bir damla taşır.
Vaat edilmiş bahçesiysen bir canın,
Elem kokmaz, yaprağında goncanın.
Haleleşsin arzuların dünyası,
Aldatmasın duyguların deryası,
Lalelerin, nergislerin hülyası,
Ukbada ateşe döner bakarsın,
Kılavuz karga ise, ömrü yakarsın.
SENİ DÜŞÜNÜRKEN
Kalbimi sevdaya salan Sultanım,
Gittiğin yollarda gölgen olayım
Senden başka pişdar, yalan dünyada
Yok dersen menzile nasıl varayım?
Yeminim var, adanışım dilersen
Kınala yolunda kurban olayım,
Haktan başkasına gönül verirsem,
Gençliğimin baharında solayım.
Kalbi duygularla bağlandı özüm,
Tövbe kapısında kızardı yüzüm,
Adres değişirse, verilen sözüm,
En talihsiz kuldan beter olayım.
YIKAR
Anlamlı bakışların esrarı yakar beni,
Olumsuz bir haberin, öldürmez yıkar beni.
Öyle sade yaşa ki, iffet gülün solmasın,
Yâda selam verirsen, aklından çıkar beni.
