Bu tersine miraçta
Gökyüzüne bakan
Bütün ölülerden Çokuz.
Yolumuzda peygamberler,
Oğulları katil Ve kurban.
Hepsiyle selamlaştık.
Kuşkusuz bir dağ başında
Başlıyor hikâyemiz.
Bir köy
Ve sonsuz gökyüzüyle.
Belki de bu dostluk,
Gökyüzüyle bu akrabalık
Götürüyor bizi maviye.
Mavi Suların
Ya da Göğün olmuş
Ne fark eder! İçinde var olmaya değer
Tek şey ölüm
Ölüyüz işte!
***
I. Bölüm
Kader denizi
Hiçliğin
Ölümün…
Çünkü bu deniz
Taşıyacak bizi.
Çünkü melek
Gelecektir.
İnsan, karşılaşma içinde olandır
Sınırdır çünkü
Ve ölüm.
Gökyüzünden görünenler onlar
Sadece Tanrının gördüğü.
Tanrısal ölüm,
Büyük bir gözün hükmünde
Varlıktan yokluğa savrulan.
Bu yolculukta
Tanrıyla beraberiz
Bu yok oluşta
Beraberiz Tanrıyla.
Bu buluşma
Kıtaların buluşması.
Tanrı istiyor
Benzer ölümü istiyor Tanrı.
Kaderi çağıracak.
Karada ayrılan
Sularda birleşsin istiyor.
Bugünün anlatacağı yok
Ne kelime
Ne sessizlik,
Çürümek de anlatmaz artık.
Yukarıdan bir göz
Bakıyor bize,
İnceltiyor kanatlarını
Ölüm meleğinin.
Melek gelmiş kıyıya…
Yeryüzünü ayakta tutacak.
Kaderin diziminde başlayan
Ve hedefe ilerleyen
Büyük hata bu.
Ve bize fısıldanan
Bir oluş hikâyesi
Bir zamanlar ikna olduğumuz.
Dünyanın bütün suları
Bir ana rahmi gibi
Kucaklıyor bizi.
Çünkü bize bir rahim
Verilmemiş.
Esirgenmiş o rahme
Koşar gibi
Koşuyoruz sulara.
Varoluş denizi
Varlık sen misin?
Şimdi başlayan
Nefesin alanıdır,
Mavinin
Ve kanatların.
Deniz diplerinde
Şakayıklara söylenen şarkı
Elbette yarım kalır.
