Kategoriler: Roman (Yerli)

Ümit Yaşar biraz küldür, biraz duman. Kül, Ümit Yaşar’dır; duman, “Baba intihar öyle edilmez, böyle edilir!” notunu yazarak Galata Kulesi’nden kendini atan Vedat Oğuzcan… Attila İlhan “Pia”da “ne olur kim olduğunu bilsem Pia’nın” der. Hiç olmayan bir kadın mı Pia? Sylvia Plath hep ölümü, intiharı yazdı. Bizde her on yıl......

Bak herkes kendi rolünü oynuyor, kaybolup gitmiş dünleri, yarındanve kendisinden bile habersiz.Okul bitsin iş bulayım derken evlilik gelir, hele bir büyüsün çocuklar.Şu emeklilik bir gelsin gör bak neler yapacağım.Yani olmuyor işte öyle.Bugün çocuğunu severken keyif al, bırak onlar için kaygılanmayı.Ananın Babanın yanındayken tadını çıkar, onların sesindenhikâyelerini dinle.Bırak ne olacağını fazla......

Esra Yalazan, kahramanlarının kaderini yazan, ama kendi kaderini tayin edemeyen yazarların hikâyelerinde dolaşırken, bu serüvene sadece kendi sesini, hayallerini, hatıralarını mı ekliyor? Yoksa hükümranı olmadığı kaderinin kelimelerini bulduğu için mi, bir edebî metni ustalıkla söküp kendi hayat örgüsü üzerinden yeniden dikiyor? Peki edebiyatla zenginleşen hayatlar, anlatıcının kalemine kader biçerken biz......