Kategoriler: Şiir

Onun çölüne gittim.Konuğum, Duvardaki kan pıhtısında. Onun bulduğu damar beni çağırdı Ve ruhum eski bir kanla yıkandı. Onun çölüne düştüm, oturdum çadırında. Eski bir kavmin buluşması ve töreni. Bir yaban kuş gibi tüneyip kıyıya Dedi ki bana “ölümsün sen” Mutlak Mutlak olan. Onun çölünde gece kımıldar Yılan ve akrep karanlığıyla......

Tunçtan yağmurlar dürttü şehriÖlü baykuş dirildiTapınağın tüm beşikleri ıslandıGri elmalarla mumyaladılar prensiBöğründeki dövmeyi öpüp, okşadılarGövdesinden yemişler döken ağacın,Tepesine uzattılar.Sarı sarnıçtan su içen her kadınıKaplanlara attılar.Ölü baykuş uçtu.İki at girdi avluyaKişnemeleri beşikleri kuruttu.Samanalar yürüdü öndenBellerinde mandarin kemerleri.Ellerinde; şankha, tanpura, şehnayi, sitar…Kanatlarına inci dizilmiş turnayı vurdular,Şekere, safrana buladılar.İki çocuk yoka çekildi.Ağaç yalazlara......

Bir demiryolu işçisinin oğlu olan Pablo Neruda, 20. yüzyılı “büyük yaşamış” şairlerden. Şiir, diplomatlık ve toplumsal savaşım, onun yaşamının üç büyük uğraşı. Hem sürgünler yaşamış, hem de ülkesi Şili’nin Paris büyükelçiliğine kadar yükselmiş bir ozan. Yirmi Aşk Şiiri, Umutsuz Bir Şarkı, Yeryüzünde Konaklama, Yürekteki İspanya, Evrensel Şarkı ve Macchu Picchu......