Tag : yerli roman oku

“Ne güzel geçiyordu günlerimiz. Üzülüyor, kırılıyorduk ama yine de mutluydum. Benim can arkadaşımdın. Birlikte daha ne oyunlar oynayacaktık. Bu seferkiler, büyüklere yakışır olacaktı. Adam olmaya yaklaşacaktı. Erkek olmuştuk, bu kez büyüyecek adam olacaktık. Uçurtmalarımızı uçuracaktık uçurtmalar dolusu gökyüzünde… Özgürce. En yüksekte uçacak, meratın semalarına geçecekti uçurtmalarımız. Ama gittin. Hiç gidemeyeceğin......

1 Haziran 1978Her şey bir günde olmadı.Her şey o yaz değişti.Annem yakışıldı bir ressamla evi terk etti. Babam da bir iki özel eşyasıyla ertesi gün evden ayrıldı. Evde canlı olarak, erkek kardeşim Cem, kedimiz Elvis ve saksılar dolusu bitki kaldı. Ne çok saksımız varmış meğer…Bir de karşı dairede oturan anneannem.Sıcak......

İki elimi de ikisinin göğsüne koydum. Sağ elim sıcak kalp atışıyla yanarken, sol elim buz gibi soğuk kaslı göğüste donuyordu. Aralarında yaklaşık iki adımlık mesafe vardı ve o mesafeyi de ben dolduruyordum.” Daha dün inanmadığım bir dünyanın aslında tam ortasında olduğumu öğrendim. Keşfedeceğim sırları,efsaneleri, benden saklanmış gerçekleri de unutmamak  gerek.......

Ben neredeyim, kimim, unutmam an meselesiydi… Kelimelerle tarif edemezdim, kalbim yerinden fırlayıp onun kalbini yakalayacaktı neredeyse… Sevmek ne garip şey… Alıp yüreğime bassam ya da öpsem doyar mıyım? Hayatı koca bir bilmece olarak görenler için nefes aldığımız her dakika aslında bir sürprize kapı aralar. O sürprizler bazen neşe bazen hüzün......

Her sınıfta, her okulda göçmen, Almancı çocuklar vardı demek. Garip çıbanlar… Yazları ailelerinin gelmesini bekleyen, geldiklerindeyse yaşamlarının akışı değişen, kesintiye uğrayan, bir aylığına analı- babalı olmanın ayrıcalığına kavuşan ama çoğunlukla bu anne-babayı nereye koyacağını bilmeyen yaz çocukları. En çok da temmuz çocukları. Arada kalmış bir kuşak, Almancıların ikinci kuşağı. Aşklar,......

“Rojin” bir göç hikâyesi. Etnik kimliklerin, kökenlerin üzerine çıkıp, hepimizin bu göçün kurbanları olduğunu ve birlikte aynı menzile doğru yol aldığımızı gösteriyor. Akıcı bir roman tadında, yer yer filozofça kendi hikayemizi dinliyoruz. Bu yolculukta “nasıl olup ta bu önemli ayrıntıları kaçırmışız” şaşkınlığıyla… Prof. Dr. Mümtaz’er Türköne Sanat, ideolojik körlüğe kurban......

Doğup, büyüdükleri topraklarda geçinemeyip, ekmek parası için büyük şehirlere göç edenler… Bedenleri gurbette, akılları doğup büyüdükleri topraklarda kalan insanların her fırsatta baba ocağına dönmeleri… Hasat mevsimlerinde köy yerinde, bayram tadında hasret gidermeler… Gurbette doğan çocukların, yaz tatillerinde anne ve babalarıyla memleketlerine giderek kopmaz bağlılıklarını sürdürmeleri… Yaşamını tarım işçisi olarak sürdüren,......

Aylin Radomisli Cates, 19 Ocak 1995 Perşembe günü, evinin bahçesinde, o sabah evini temizlemeye gelen hizmetçisi tarafından, kendi arabasının altında ölü bulundu. Üstünde ve etrafta nasıl öldüğüne dair hiçbir iz yoktu. Bir hırsızın saldırısına uğramış değildi. Bir katille boğuşmamıştı. Elbisesi yırtılmamış, tırnakları kırılmamıştı. Çorapları bile kaçmamıştı. Kaptıkaçtı tipi arabası, parke......

Sosyetenin Asi Gül’ü olarak bilinen Esma Hazne, herkesin dikkatini çekebilecek doğal güzellerdendir. Hayatının rutin işleriyle uğraştığı bir gün, siyah takım elbise içindeki adamlar tarafından zorla arabaya bindirilerek Türkiye’nin hiç bilmediği bir yöresine götürülecektir. Başına gelenleri bilmeden, gözlerini hiç tanımadığı bir evde, farklı bir hayata açacaktır. Mafya kılığındaki yakışıklı Patron’la tanışınca,......

Kardan daha beyaz elbisesi, siyah sarığı ve bileğinden bağlı sandal şeklinde ayakkabıları ile sonsuz bir temizlik, sadelik ve tevazu… Edeb, hâya, merhamet… Tevâzu, tevekkül, kanaat… Sadakat, emanet, istikamet… Nezaket, letâfet ve asalet… Sağ elinde mühürlü bir yüzük… İnciden beyaz dişler, sürmeli kara gözler. Yüzünde eşsiz bir tebessümle Suphi’ye bakıyordu. Suphi......