Moğol tarihine dair Ermeni kaynaklarından, Vardapet Vanagan [1] , Gence’li Kiragos [2] , Tarihçi Vardan [3] ve Stephanos Orbelyan gibi yazarların eserlerin yanı sıra, Akner’li Grigor’un, tercümesini sunduğumuz bu eseri, Yakın Doğu’daki Moğol istilası tarihi ile ilgili önemli bir boşluğu doldurmaktadır.
Allah, yarattığı insana, yani Adem’e, cennetten çıktıktan sonra, kadın tarafından kandırılmasından ve menfur yılanın ihanetinden dolayı, hayatı boyunca, ekmeğini alın teriyle kazanmasını emretmişti.
Çünkü Adem, Allah’ın yüksek emirlerini tutmamıştı. O andan itibaren insan, zevke ve cismani arzularına kapılmaya başladı. Aldatıcı şeytan ise, o kötü kıskançlığından dolayı, insanlara sürekli, Kabil’in kardeş katilliği ve imansız ifritlerin günahlara boğulmuş bir halde leş yemeleri gibi kötü işler yapmayı öğretiyordu.
Bu durumu gören Allah, insanların kötü işlerine gazap etti ve insan soyunu masum ve mübarek Nuh’un şahsında koruyarak, Tufan ile diğerlerini yok etti. Böylece, âdaletli Nuh’tan on nesil sonra, Terah’ın oğlu ve iman sahibi büyük İbrahim dünyaya geldi.
İbrahim, “en yüksek baba” olarak adlandırılmıştır. Zira, Allah onu övmüş ve: “Senin çocukların ve torunların gökteki yıldızlar ve sahildeki kumlar kadar çoğalacaktır” demiştir ki bu irade aynen yerine gelmiş ve İbrahim’in soyundan birçok milletler ve kavimler türemiştir.
