Daha önce Güller Kitaplara, Dolmuşta Bir Kadın ve Karadeniz Dağ Kartalı adlı öykü kitaplarını yayınladığımız Ali Balkız’ın dördüncü öykü kitabını sunuyoruz: Karın Altı Kardelen.
Öyküleriyle genç kuşağın diri bir sesi olmayı başaran Balkız’ın Sivas’ta katledilen 35 can’ın anısına adadığı bu öykülerinin de sevileceğine inanıyoruz.
——-
Batı Karadeniz Dağlarında bütün kış biriken karlar, artık yavaş yavaş gevşemeye başlamış, İçten içe, derinden derine, özellikle öğle saatlerinde suya kesip, dağ başlarından, orman içlerinden, ağır ağır akıp dere yataklarına, çaylara ulaşmıştı
Ulus Çayı bunun için bulanıktı
Ne zaman bir dere kenarına, çay boyuna otursam; gözümü akıp giden sudan alamam bir türlü. Suyu bölük bölük eder, küçük küçük parçalara, damlalara ayırır, moleküllere parçalar gözlerimi aralarına katar peşine takarım.
Öndekiler akıp gider, daha öndekilere yetişmek için, arkadakiler akıp gider, öndekini yakalamak için. Ne o ona yetişir, ne de öbürüne. Birbirlerine karışmadan, buluşmadan, denize dek koşarlar. Sonra düşünürüm yine kendi kendine, hakkım var mı buna? Düşlediğim şey doğru mu? Kendi denizine ulaşma gayretindeki bir çayı nasıl olur da moleküllere atomlara ayırırsın?… Parçalar ancak bütünle anlamlı değil mi?
Damlalar dereye düştüğünde akmıyor mu? Bu akış, bu coşku, bu çağlayış birlikteliğin yarattığı bir güzelliğe değil mi? Doğayı ve toplumu dönüştürüp değiştirmenin temel yasası olan bu hareketi yaratan bu birliktelik değil mi?.. Ferahlar, rahatlar, gözümü sudan alır, çay boyu bitkilerine, ağaçlarına, kuşlarına döner, mutlanır gülerim
«Abi niye öyle daldın!» dediğinde Çetin, anladım ki yine o işi yaptım.
