Çiftçi yumurtayı alıp şehre inmiş ve kuyumcuda bozdurmuş. Bir, iki, üç derken çiftçi ve karısı çok zengin olmuşlar. Paraları artıkça çiftçi işten güçten elini ayağını çekmiş. Bütün gün oturup gökyüzünü seyrediyor, karısına bağırıyormuş.
Eskisi gibi tavuğuyla da ilgilenmiyor, onu beslemiyor ve sevgi göstermiyormuş. Eski iyi huylu ve nazik çiftçi gitmiş yerine açgözlü, huysuz bir adam gelmiş.
Günler böyle geçip giderken çiftçinin aklına hain bir plan gelmiş. Demiş ki: “Eğer ben bu tavuğu kesip içindeki tüm altınları bir kerede alırsam uğraşmama gerek kalmaz. Hem o da ne öyle, her gün bir yumurta!”
Kümese girmiş ve korkuyla ona bakan tavuğu tek hamlede yakalamış. Onu hızlıca kesmiş ve içine bakınca hiçbir şey olmadığını görmüş. Açgözlü olmanın sonucunu gören çiftçi yaptığından çok pişman olsa da iş işten çoktan geçmiş.
