ǚ i Rus alev alev yanan bir varilin önünde birbirlerine sokulmuş, Kuzey Kutbunun soğuğundan boş yere korunmaya çalışıyorlardı. Kola Körfezi eylülden sonra bulunmak isteyeceğiniz bir yer değildi, özellikle de Murmansk. Murmansk’ta kutup ayıları bile atkı takarlardı. Hiçbir yer buradan daha soğuk değildi, belki de yalnızca Noril’sk dışında.
Bunlar Mafya’nın tekikçileriydi ve gecelerini çalıntı BMW’lerin içinde geçirmeye alışıktılar. Içǚ lerinden daha iri yarı olan Mikhael Vassikin kürk paltosunun kolunun altından sahte Rolex’ine baktı. “Bu şey donabilirdi,” dedi saatinin kenarına yavaşça vurarak. “Sonra onu ne yaparım ben?” “Söylenmeyi bırak,” dedi adı Kamar olan.
“Zaten, senin yüzünden dışarıda kaldık.” Vassikin duraksadı. “Efendim?” “Verilen emir çok basitti: Fowl Star’ı batır. Tek yapman gereken kargo bölümünü havaya uçurmaktı. Tanrı bilir ki o yeterince büyük bir gemiydi. Kargo bölümünü havaya uçur, batsın.
Ama yok, büyük Vassikin ne yaptı, gitti gemiyi kıçından vurdu. Hem de işi bitirmek için yedek bir roketi bile olmadan. Bu yüzden şimdi hayatta kalan var mı diye araştırmalıyız.” “Sonuçta battı, değil mi?” Kamar omuz silkti. “Ne olmuş yani? Çok yavaş battı, bir sürü yolcunun bir şeylere tutunacak zamanı oldu. Ünlü keskin nişancı, Vassikin!
Büyük annem bile daha iyi atış yapardı.” Mafya’nın rıhtımın üzerinde duran adamı, Lyubkhin tartışma tam bir ağız dalaşına dönüşmeden, onların yanma yaklaştı. “Nasıl gidiyor?” diye sordu ayıyı andıran Yakut. Vassikin iskelenin duvarına tükürdü. “Nasıl gitsin? Bir şey buldun mu?” “Birkaç ölü balıkla, kırık sandıklar,” dedi Yakut, tetikçilere içinden dumanlar tüten birer ϐincan uzatarak.
“Canlı bir şey yok. Sekiz saatten fazla oldu. Green Burnuna kadar her yeri araştıran sağlam adamlarım var.” Kamar içecekten bir yudum aldı, sonra midesi bulanarak ağzındakini tükürdü. “Bu da ne böyle? Zift mi?” Lyubkhin güldü. “Sıcak Kola. Fowl Star’dan. Sandıklar dolusu kıyıya vuruyor.
Bu gece gerçekten de Kola Körfezindeyiz.” “Seni uyarıyorum,” dedi Vassikin, içeceği karların üzerine dökerek. “Bu hava sinirlerimi bozuyor. Bu yüzden kötüşakalarına bir son ver. Zaten Kamar’ı dinlemek zorunda kalmak bana yetiyor.” “Uzun sürmeyecek,” diye mırıldandı ortağı.
“Son bir tarama daha ve araştırmayı bitiriyoruz. Bu sularda hiçbir şey sekiz saat dayanamaz.” Vassikin boş ϐincanını uzattı “Daha sert bir şeyin yok mu? Soğuktan korunmak için bir duble votka falan? Her zaman bir yerlerde bir cep şişesi bulundurduğunu biliyorum.” Lyubkhin pantolonunun cebine uzandı ama kemerindeki telsiz parazit yapınca durdu. Udžç kısa patlama. “Üç çığlık. İşaret bu.”
