Kategoriler: Hikaye – Öykü

Çocukluğundaki yaz günlerini düşününce içine bir sıkıntı çökerdi. Sıcak öğle sonraları, ipe dizilmiş tütün yapraklarının kurutulduğu bomboş, sessiz sokaklar, dilleri dışarıda bitkin köpekler, sinek ve arı vızıltıları… Sonra, zorunlu öğle uykuları. Mızıklamasının yararı olmazdı; çabuk büyümek için nasıl çok yemek yemesi gerekiyorsa, gündüzleri uyuması da gerekiyordu. Evin en serin yeri,......

Geniş Zamanlar“Süt var mı acaba evde?”“Yok.”“Belki buzdolabında biraz kalmıştır. Gidip bakayım.”“Boşuna gitme. Süt yok.”“Hiç süt bulundurmaz mısın evinde sen?”“Hayır.”“Aaa, neden?”“Sütü çocuklar içer. Ben çocuk değilim.”“Çaya koymak için…”“Çay sütsüz içilir.”“Sütle de içilir. Biz çayımıza süt koyarız.”“Biz koymayız. Çaya sütü, damak zevki olmayanlar koyar.” Hayretle bakıyor yüzüme. Biraz incinmiş, biraz şakaya vurmuş,......