Dilleri belli
Sürtündüğünde
Otomobile, çöp kutusuna, insana
Hepsine egemenlik kurup
“Bunlar benim!” diye bakmakta.
Yeryüzünde yedi milyar insan
Tek anladıkları kendi dilleri
Hayvanları dinlemek yerine
Onlara Latin alfabesini
Öğretme gayretleri!
“Ben!” “Ben!” “Ben!”
Aynalarından
Kediler bencil diyen insanlar
Her sürtündüğünde kediler kendilerine
Sevildiklerini sanmaktalar.
Gündüz Vassaf’tan şiir-romanla kediler…
Dünyamıza kedigözüyle de bakan, ince bir mizahla kaleme alınan bu kitap mitolojilerde, dinlerde kedilerin başından geçenleri aktarırken hem insan türünün değerlerini sorguluyor hem de Türkiye’nin yakın geleceğinin çılgın projelerinde “İstanbul’da Kedi”nin akıl almaz dönüşümünü anlatıyor.
İstanbul’da Kedi, metne eşlik eden görsellerle, şaşırtıcı, oyuncu, evcil, kutsal, yaban, tuhaf, tılsımlı kedi türünün şiir-romanı…
Şimdi, bütün kediler bıyık altından gülebilir!
***
Giriş
Yaz. Yaz. Yaz.
İstanbul’u yaz
Şarkısını söyle
Resmini yap
Sat! Sat! Sat!
İstanbul’u sat.
Seks gibi
Tanrı gibi
Tükenmez tüketicilere
Turiste, tarihçiye
Âşığa, okura
İstanbul’u sat,
Önüne gelene
Çeşit çeşit
Boy boy
Satılık İstanbul var.
I
Biz bezirganlar
Sanal dünyamızın
Midas müsveddeleri.
Biz
Tapınak turizminde
Cennet promosyoncusu
Haham papaz ve imamlar.
Biz
Yaşam pazarcıları
Üçkâğıda
Muskalar nazarlıklar
Talimli rahipler
Çeyizli gelinler
Tazminatlı evlilikler
Faturalı diplomalar
Sanatsız sanatçılar.
Biz
Her dilden anlayan
Her parayı tanıyan
Falcılar.
Hep birlikte öğrendik
Değerlerimizi fiyatlandırmayı
Cürümlerimizi meşrulaştırmayı
Hayatlarımızı sigortalayıp
Dostluklarımızı pazarlayıp
Çocuklarımıza yatırım yapmayı.
Biz
Samanyolu’nun ucunda
Uzayın belirsiz noktasında
Paralel evrenlerden birinin
Kara delikli sonsuzluğunda,
Tarihi kendimizden ibaret bilir
Bunca canlı arasında
Heykellerimizi dikip dikip devirir
Doğruyu biliriz.
Biz
Tükettikçe
Eksiliriz.
II
İki kişi, trende, aynı kompartımanda seyahatte
“Soğuk oldu” der birisi. “Kaloriferi açsam?”
Az sonra
“Sıcak oldu” der öteki
“Kıssam?”
Aç kapa, aç kapa
Başlar tartışma.
İnsana özgü
Anlaşamamanın
Acizliği
Zorunlu kılar
Otoriteye mahkûmiyetini.
Çağırırlar kondüktörü.
Düzenin ayarını
Vücutlarına kabullendirecekler.
Kondüktör
Devlet ciddiyetinde
Devlet gibi çaresiz
Bir ona bakar, bir buna
Kollarını açar
“Bildim bileli” der
“Bozuk bu kalorifer.”
III
İnsanın doğaya hayranlığı,
Üstünlük kompleksini
Sergileme fırsatı.
Afrika’da safari:
Fil, arslan, timsah, orangutan
Uyur beslenir
Gezinip sevişirken
Bizler
Rezervasyonlara tıktıklarımızın
Dürbünlü tanıklığında
Röntgen turizminde.
Beteri
Hayvanat bahçesinde
Hücre hapsi.
Bununla da yetinilmedi
İşte sapıklığımızın
Son rezaleti.
IV
Brezilya ormanlarında
yerliler
Tepelerinde onları keşfeden
helikopter.
Uzakta tutamadı okları
21. yüzyıl insanını.
Kültürlere saygı sözlerimiz
Laf kamuflajı.
Kaçınılmazdı
Antropolog eşliğinde
Merak peşinde
Medeniyet saldırısı.
Laboratuvar hayvanı inceler gibi
Amazon insanını
Ekrana yerleştirdiler
Teleobjektifli kameralarla
Ses kayıt cihazlarıyla
Gasp ettikleri yerliler
24 saat canlı yayında.
Hatırlıyor musunuz
Bosna Savaşı’nda sniper turizmini,
Keyfine adam öldürmeye gelenleri?
Amazon abonmanları,
“Vahşileri seyredin!” çağrısında
Ekran başında.
Kimbilir
Benden sonra tufancılar
Kaçtıklarında uzay kolonilerine
Dünyada bıraktıkları bizleri
Böyle mi izleyecekler?
V
Çıkmaz sokak yolcularıyız
Yazdığımız masalın.
İnsan, insan olduğunu bileli
Hayvanları aşağılayıp
Kendini yüceltti.
Tanrı dedi
Kendisine benzetti.
Bilim tahtından Darwin
“Yeryüzünün şanı şerefiyiz,” dedi,
Halt etti.
İnsanın hayvanlardan farkı?
Ne söylediysek yanlış çıktı.
Ruhları yok
Meraksızlar
Tecrübeyle öğrenemezler
Çevrelerini değiştiremezler
Haberleşemezler
Alet yapamazlar
Beyinleri küçük
Vücutlarına oranla düşük.
“Öteki” yaratmaya takmışız kafayı,
Yadsıyoruz yalınlığın sırrını.
Kedi, köpek, sıçan, papağan,
Kulak, bacak, beyin, bağırsak.
Gezegenimizde tek atamız
DNA’mız.
