Tag : yerli roman oku

Gitmeyiz dediler, gittiler. Sözler verdiler, tutmadılar. Gitme nedenleriyle nasıl bir kişiliğe sahip olduklarını kendileri belirlediler. Öncelikle hep onların duyguları,düşünceleri daha önemli oldu. Bizim ne düşünüp, ne hissettiğimizin bir önemi yoktu. Kırıldık, kimsenin umurunda olmadı. Değmeyen insanlar için harap ettik kendimizi. Biz kendimizi harcadık. Bitirdik. Değmeyeceğini bile bile, sonunu bildiğimiz filmi......

“Kukla, Türkiye’de bu türde yayımlanan romanlar içinde; gerek işlenişi, gerek kurgusu, gerek kişiliklerin yaratılması, gerekse de Türkçesinin güzelliğiyle birinci sınıf bir yapıt değerlendirmesini hak ediyor.” – Vedat Günyol, Cumhuriyet “Susurluk öyle karanlık bir hikaye ki, başı sorun görünmüyor, çektiğiniz her parçası elinizde kalıyor, fantastik bir romanın gün yüzü görmemiş canavarı......

İyi insanlara ilişkin bir roman… Yaşam çatışmaların, çelişkilerin sürdüğü bir döngü… Bu döngü içinde yer alan insan ilişkilerindeki roller genellikle “kurt” ve “kuzu” ikilemi arasında gidip geliyor. Bu ikilemde ya parçalamak var ya da parçalanmak… Üstün Dökmen, kurgusal ve ironik ögelerle yüklü bu kısa romanda, kurt ve kuzu olmanın ötesinde......

Sana yeni bir isim verdim ben, “Agafya” dedim. “Yüce aşk” dedim. Kalbimin en derinine sakladım seni, kimse görmesin istedim.Ve o ismi sadece ben bildim ve sen sadece benim oldun… “Beni sevmek bana tahammül etmek demektir. Eğer beni seviyorsan buna katlanacaksın. Beni ben olmaktan çıkararak sevemezsin. O zaman sevdiğin kişi ben......

Ne benim sözüm geçer bu iklimdeNe de seninBöyle gelmiş böyle giderSon söz TÖRE’nin! Birbirlerine delicesine düşkün iki kardeşin,Pembe ile Yusuf’un sızılı ve çarpıcı öyküsü.Ezenler ve ezilenlerin amansız savaşımı.Üzerinde yaşadığımız coğrafyanın değişmez kaderi… Törenin kara gölgesi renklerin üzerine çökerken, içlerinde en gariban gördüğü “pembe”ye vermişti önceliği. Soluğu kesildi “pembe”nin, beti benzi......