Muhafazakârlar, On Dokuzuncu yüzyıl boyunca liberallerin tüm öneri ve poliƟkalarına meydan okumuştur. Bu bölüm birbirinden farklı üç muhafazakârdan alınƨyla başlar: Avusturya Şansölyesi Prens MeƩernich, ünlü Fransız düşünürü Alexis de Tocqueville ve İngiliz hukukçu James Fitzjames Stephen. Bu şahsiyetlerden her biri, liberalizm tehdidi karşısında farklı bir tutum sergilemiştir.
Muhafazakârlar, Sanayi Devrimi’nin ilk döneminde liberallerin “bırakınız yapsınlar” politikasının, İngiliz halkının geniş bir kesimine mal olduğuna inandıkları olumsuzluklara işaret eder. Parlamentodaki tanınmış muhafazakârlardan Michael Sadler (1831) ve Lort Ashley’in (1842) başkanlık ettiği iki ayrı araştırma komisyonunun reform önerilerine hazırlık mahiyeƟnde topladıkları işçi sınıfının duruma dair bilginin büyük bir kısmı,
Thomas Carlyle tarafından “bırakınız yapsınlar” politikası yerine, patronların işçilerine karşı iyi davranmalarını mümkün kılacak, himayeci politikaların benimsenmesini önermek üzere değerlendirilir ve mutlu olduğu varsayılan Orta Çağ sereri ile modern proletaryanın içinde bulunduğu gerçek sefalet arasındaki farka işaret eder.
B u görüşün ortodoks Hıristiyanlar tarafından teyidi, liberal kültürün din karşıtı unsurlarına meydan okuyan bir diğer vakıadadır. Ünlü Anglikan Piskopos Samuel Wilberforce, Darwin’in evrim teorisine karşı çıkan pek çok din adamından biridir.
Papa IX. Pius,Syllabus of Errors’da {1} liberalizmi ve liberallerin tüm çalışmalarını kınar. Kardinal Newman, liberalizmin Protestanlığın alƨnı oyarak Katolikliğe benzettiğini iddia eder. Kısacası, “din ile modern kültür arasındaki çatışma” On Dokuzuncu yüzyılda doruk noktasına ulaşır.
