At, Tilki ve Aslan Masalı
Bir zamanlar, yeşillikler içinde, dereleri şırıl şırıl akan, kuşların cıvıl cıvıl öttüğü bir çiftlik varmış. Bu çiftlikte birçok hayvan huzur içinde yaşarmış, ama en yaşlıları ve en bilge olanı yaşlı bir atmış. Bu at, gençliğinde çiftliğe çok hizmet etmiş, ağır yükler taşımış, tarlalarda çalışmış. Ama artık yaşlanmış, eskisi gibi kuvvetli değilmiş. Çiftlik sahibi de onun yaşlanıp güçten düştüğünü görünce, bir gün onu kapının önüne koyuvermiş ve şöyle demiş:
“Artık sana bu çiftlikte ekmek yok! Ama eğer bir aslanı buraya getirirsen, seni tekrar kabul ederim.”
Bu sözleri duyan yaşlı at çok üzülmüş. Yıllarca çalıştığı çiftlikten böyle kovulmak onu derinden yaralamış. Başını öne eğip üzgün üzgün ormana doğru yola koyulmuş. Ormanda yürürken, yaprakların hışırtısını, kuşların cıvıltısını dinleyerek düşüncelere dalmış. İşte o sırada, kurnaz mı kurnaz bir tilkiyle karşılaşmış. Tilki, yaşlı atı görünce şaşırmış ve hemen sormuş:
“Hayırdır dostum, neden böyle üzgün üzgün dolaşıyorsun? Başından ne geçti?”
Yaşlı at, başını kaldırıp derin bir nefes almış ve olanları tilkiye anlatmış. Tilki, bu hikayeyi dinleyince aklına hemen bir plan gelmiş. Gözleri pırıl pırıl parlamış, yüzünde kurnaz bir gülümseme belirmiş.
“Merak etme dostum,” demiş tilki, “seni bu durumdan kurtaracak harika bir planım var. Sen bir ağacın altına yat, ben gerisini hallederim.”
Yaşlı at, tilkinin önerisine güvenerek bir ağacın altına yatmış. Tilki ise hemen ormanın derinliklerine doğru yola koyulmuş. Biraz yürüdükten sonra ormanın kralı, güçlü ve korkunç aslanı bulmuş. Aslan, güneşin sıcaklığı altında miskin miskin yatıyormuş, ama bir yandan da karnı guruldayıp duruyormuş. Tilki, aslanın yanına gelip eğilmiş ve hürmetle konuşmuş:
“Saygıdeğer Aslan Hazretleri! Size büyük bir haberim var. Şuracıkta bir at ölüp kaldı. Oldukça şişman ve besili. Onu yerken karnınızı günlerce doyurabilirsiniz.”
Aslan bu habere çok sevinmiş, hemen ayağa kalkmış:
“Bu harika bir haber, günlerdir doğru dürüst bir şey yemedim. Hemen gidip o atı yemeliyim!” demiş ve tilkinin peşine takılmış.
Biraz yürüdükten sonra atın yattığı yere gelmişler. Aslan, atı görür görmez üzerine atlamak istemiş ama tilki hemen aslanı uyarmış:
“Saygıdeğer Aslan, burada yemeğe başlarsak sırtlanlar, akbabalar bizi rahat bırakmaz. Gelin, bu avı mağaranıza götürelim, orada huzur içinde yiyelim.”
Aslan, tilkinin bu fikrini beğenmiş ama atı mağaraya nasıl taşıyacağını düşünüyormuş.
“Peki ama bu koca atı mağaraya nasıl götüreceğiz?” diye sormuş.
Tilki, kurnazca gülümseyerek cevap vermiş:
“Saygıdeğer Aslan, sizin çok güçlü ayaklarınız var. Ben atın kuyruğunu sizin kuyruğunuza bağlarım, siz de onu mağaraya sürükleyerek götürürsünüz.”
Aslan bu fikri kabul etmiş. Tilki, hemen atın kuyruğunu aslanın kuyruğuna bağlamış. Sonra da atın kulağına eğilip fısıldamış:
“Buraya kadar olan kısmını ben hallettim, gerisi sana kalmış dostum.”
At, tilkinin bu sözlerinden cesaret alarak hızla ayağa kalkmış ve çiftliğe doğru dörtnala koşmaya başlamış. Aslan da arkasından sürüklenerek çaresizce koşmak zorunda kalmış. Yaşlı at, çiftliğe varana kadar hız kesmeden koşmuş, aslan da onun peşinden sürüklenerek çiftliğe kadar gelmiş. Çiftlik sahibi, yaşlı atın koca bir aslanı arkasından sürükleyerek getirdiğini görünce çok şaşırmış ve yaptığından çok utanmış.
“Ben nasıl bu kadar nankör olabilirim!” demiş kendi kendine. Sonra hemen atın yanına gelip onu öpmüş, bağrına basmış.
“Sana büyük bir haksızlık yaptım. Bundan sonra ömrünün sonuna kadar bu çiftlikte rahat bir hayat süreceksin, hiçbir iş yapmana gerek kalmayacak.”
Böylece yaşlı at, tekrar çiftliğe kabul edilmiş ve ömrünün geri kalanını huzur içinde geçirmiş. Tilki ise ormanın derinliklerinde yeni maceralar peşinde koşmaya devam etmiş.
İşte, böylece yaşlı at dostlarının yardımıyla hak ettiği huzuru bulmuş. Çocuklar da bu masalı dinledikçe dostluğun ve kurnazlığın önemini anlamışlar.
### Son
