Yayınlanma Zamanı: 2008-03-11 19:20:00
Nöbetçi Millet
Kıskanıp asla da seni Yaradan;
Bir yıl değil, bin yıl geçse aradan
Sensin ışık diye önümüzdeki
Sensin ateş diye kanımızdaki;
Ey yanımızdaki
Beş-on mermere,
Bir avuç toprağa sığan
Sınırsız umman heyy!..
Yeni kıyılar bulur, yeni yarlar kazardın.
Sen her köpürüp taşmanda…
Her konuşmanda
Milletinin alın yazısını yeniden yazardın;
Bakışların, inanmayanları ezerdi;
Sağ kolun bir tırpana benzerdi;
Başlardı yurt tarlasında düşüncenin hasadı…
Cümlelerinya örsten kalkardı
Ya çıkardı kından;
Başak saçların sarkardı harman alnından;
Halk, biçilmiş ekin gibi, düşerdi dizlerine…
Milyonlar katılırdı sözlerine
Mıknatısa koşan zerreler gibi
Köhne kanaatler, köhne küreler gibi
Sözünde çarpışıp düşerdi…
Tam susutuğun gün kıyamet oldu,
Tam konuştuğun günse mahşerdi:
Rab, gökte “dinleyin” derdi meleklerine;
Tanrı soluğu değer insan yüreklerine,
Irmakkar kavuşurdu yeni denizlerine,
Halk biçilmiş ekin gibi düşerdi dizlerine…
Şimdi tamamlayabilmek için tavafını
Nöbetçi olmak için Anıtkabrine
Sarmış yalın kılıçlar gibi etrafını
Tutuyor nöbet
Bu millet:
Bu, vaktiyle ayaklarını ummanlar yalayan;
Bu, üç kıtayı atının nalıyla damgalayan;
Bu her yere evi gibi giren;
Bu Atilla’yı, Timur’u, Oğuz’u;
Bu, seni yetiştiren ulu millet…
Ağırbaşlı, dimdik,
Uyanık, tetik
Anıtkabrinde tutuyor nöbet…
Ey ıssız geceler içinden
Bize eşsiz sabahı getiren!
Ey çoktandır dul bayrağın eşi!
Ey gece yarılarımızın güneşi!
Ey ışık saçlar
Ey yele kaşlar
Ey çekilmiş hançer bakışlar
Ey fikir döven şakaklar
Ey kalem parmaklar
Ey okşarken kalbe değen el!
Ey en güzel!
Ey en büyük!
Ey Atatürk!
Getir dudaklarını bir alnımıza koy
Dağlansın ateşinle bu soy
Oyy, Atatürk, Oyy!..
İrkilmez Ataçocuğu , irkilmez
Zabtedilmez Atam, zabtedilmez
Biz varken, senin kalenin burçları;
-Bakışlarımız kılınç uçları-
Bekliyoruz devrimini biz
Çökmeyeceğiz diz
İsterse hayat zehr olsun
İsterse refah kahrolsun
İsterse kurşun düşsün yanımıza – belimize
İsterse geçinmek için
Bir dilim ekmek vermesinler elimize;
Yer sarsılsa yerinden
Dünya düşse peşimize,
Ne senden geçeriz, Atam,
Ne senin eserinden!…
Behçet Kemal ÇAĞLAR
