Kategoriler: Roman (Yerli)

İlk karşılaşma anı mor salkımlı köşkün merdivenlerinde oluyor… Mustafa Kemal yukarı basamakta, aşağıda ise Latife…İlk o an…İşte ilk bakışlar…Yangının ilk tutuşma vaktidir bu…Latife’nin, yüreğindeki şaşkınlık, heyecan, şükranla karışık bu duygu selini bastırması mümkün değil.Kendisine uzanmış eli görünce, ‘öpeyim’ diye sarılıyor Latife…Ama izin yok…‘Küçük Hanım ben el öptürmem, hanımların eli öpülür’......

Kendi İçine Düşenler Ansiklopedisi tek kelimeyle “büyüleyici” bir roman. Genç bir memurun hikayesini anlatan romanı okurken kâh gülecek kâh ağlayacaksınız ve kitap bitene kadar elinizden bırakamayacaksınız. Olağanüstü bir dil yeteneğine sahip olan yazarın su gibi akan duru üslubuna fazlasıyla güvendiği belli. Çünkü sıradan bir hayatı anlattığı roman, bu mahirâne üslupla......

Bu kitapta örnekleri verilen tüm olaylar ve kişiler, hayal ürünü değil hepsi gerçek olup, sanal alemde yaşadıkları deneyimlerin tamamı, rumuzlar, yaşadıkları şehir ve mahalle isimleri değiştirilerek kendi anlatımlarından yola çıkılarak yazılmıştır. Kısacası, bu araştırmayla toplumun sanal alem konusundaki bilgisizliğine, cinsel açlığına, kişilik bozukluklarına bir şekilde ayna tutulmuştur. *** İÇİNDEKİLER BAŞLARKEN…7......

Râna ve Mühtedi’nin yazarı, bu kez bizi 1930’ların gerilimli atmosferine götürüyor. İstanbul’un değişen sosyal yönü, dünya siyasetinde kararan ufuklar, ikisi Türk diğeri Yahudi üç komşu aile, ergenlikten gençliğe yol alan iki yaban gülü: Nesteren ve Ester. Osmanlı’dan Cumhuriyet’e geçişin sarsıntılarını, İstanbul’un değişen sosyal hayatını, doludizgin büyük savaşa koşan dünyayı soluksuz......

Öyle midir değil midir bilemeyiz ama kopkoyu bir renk olduğunu ve bütün renkleri soldurduğunu söyleyebiliriz herhalde. “Günahın Rengi” Ahmed Günbay Yıldız’ın son romanının adı. Kitabını, bir anlık arzuya, ihtirasa ve intikam duygusunaacımasızca kurban edilen bir aşkın etrafında kurgulayan yazar, eserinde aslında toplumdaki ahlaki çöküşü, eğitimsizliği, kutsal değerlerimize yeterince ehemmiyet vermeyişimizi......

“Kayboldum! Zeytin ağaçlarının arasında kıvrılarak akarken karşıma aniden üçe ayrılan bir çatal çıktı. Toprak yollar doğuya, batıya ve güneye doğru uzanıyordu. Civarda ne bir tabela vardı ne bir işaret, ne de gidip adres sorabileceğim ev veya insan! Bir köpek bile yoktu görünürde. Sadece sonbahar rüzgârının dallarda hışırdayan sesi! Hangi yöne......