Tag : şiir

Gülü dile düşüren bir divanedir bülbül. Sırları yağmalanmış, utancın mağduru gül İncinen duygularla kanıyorken yüreği, Böyle bir adanışa onay verir mi gönül? Bülbülün feryadıyla inler gittiği diyar, Bu vuslat efsanesi, sürer mahşere kadar. Sararır goncaları, desenler tutmaz ayar, Derler ki bilmeyenler, gülde vefa ne arar? *** İÇİNDEKİLER GÜL VE HÜZÜN…………………………………………………………………..7......

Senin sana rağmen bir yüzün var herkesin ilk aşkına benzeyen beklemek kadar acı, anlamak kadar zor nedensiz ölümlerin suskunluğu gibi yok karşılığı yüzünün… Senin sana rağmen bir yüzün var herkesin ilk aşkına benzeyen yakınlaştıkça imkansız uçurumlar nedensiz hayatların o büyük acısı gibi yok karşılığı yüzünün… Yok karşılığı yüzünün Senin sana......

Tüm çocuklarına dünyanınBabalı çocuklar dilerim,Doyasıya yaşayabilsinler diyeÇocukluklarını.Doyasıya efelensinler diyeKomşu çocuklarına.Değil mi kiBenim babam senin baban döverEve gelince,Varsın sapanla kırılsın camlarTırmansınlar elma dallarınaGönüllerince.Ayşe Kulin’den babasına 80. yaş günü armağanı.. İÇİNDEKİLERSuların PekindeYorgun Akıyor SularSular Küskün“Baba” Nasıl Bir Sözcükse Sihirli Ben de!1983 yılındaydık. Babam bir ay sonra seksen yaşına basacaktı. Hayatında ilk kez......

Yeryüzünde 600 milyon kedi Dilleri belli Sürtündüğünde Otomobile, çöp kutusuna, insana Hepsine egemenlik kurup “Bunlar benim!” diye bakmakta. Yeryüzünde yedi milyar insan Tek anladıkları kendi dilleri Hayvanları dinlemek yerine Onlara Latin alfabesini Öğretme gayretleri! “Ben!” “Ben!” “Ben!” Aynalarından Kediler bencil diyen insanlar Her sürtündüğünde kediler kendilerine Sevildiklerini sanmaktalar. Gündüz Vassaf’tan......

SİZİN İÇİN SEÇTİKLERİMİZ….   Şimşekler çakmasın hiç üstümüzde,Turnalar uçuşsun hep gökyüzünde,Ay parlasın yeter!  o gül yüzünde,Hasret benim olsun, ben katlanırım. ……………  (Katlanırım)     Mutlu, mesut günlerin hiç mi yoktu değeri,Yalanmıydı sözleri, taş mı oldu yüreği,Canevime diktiğim, en mukaddes mabedi,Bir kez dönüp bakmadan yıkıp gitti o zalim…. …………….(O Zalim)  ......

Onun çölüne gittim.Konuğum, Duvardaki kan pıhtısında. Onun bulduğu damar beni çağırdı Ve ruhum eski bir kanla yıkandı. Onun çölüne düştüm, oturdum çadırında. Eski bir kavmin buluşması ve töreni. Bir yaban kuş gibi tüneyip kıyıya Dedi ki bana “ölümsün sen” Mutlak Mutlak olan. Onun çölünde gece kımıldar Yılan ve akrep karanlığıyla......

Tunçtan yağmurlar dürttü şehriÖlü baykuş dirildiTapınağın tüm beşikleri ıslandıGri elmalarla mumyaladılar prensiBöğründeki dövmeyi öpüp, okşadılarGövdesinden yemişler döken ağacın,Tepesine uzattılar.Sarı sarnıçtan su içen her kadınıKaplanlara attılar.Ölü baykuş uçtu.İki at girdi avluyaKişnemeleri beşikleri kuruttu.Samanalar yürüdü öndenBellerinde mandarin kemerleri.Ellerinde; şankha, tanpura, şehnayi, sitar…Kanatlarına inci dizilmiş turnayı vurdular,Şekere, safrana buladılar.İki çocuk yoka çekildi.Ağaç yalazlara......

Bir demiryolu işçisinin oğlu olan Pablo Neruda, 20. yüzyılı “büyük yaşamış” şairlerden. Şiir, diplomatlık ve toplumsal savaşım, onun yaşamının üç büyük uğraşı. Hem sürgünler yaşamış, hem de ülkesi Şili’nin Paris büyükelçiliğine kadar yükselmiş bir ozan. Yirmi Aşk Şiiri, Umutsuz Bir Şarkı, Yeryüzünde Konaklama, Yürekteki İspanya, Evrensel Şarkı ve Macchu Picchu......