Kategoriler: Roman (Yerli)

Adına hayat denilen, koca koca taşlarla döşenmiş, büyük, uçsuz bucaksız, ufuk çizgisi bile belli belirsiz bu yolda, yanı başımda beyaz ve siyahtan ama kırmızı alevleri de olan mavi gözlü “O Adam” beliriverdi. Ve “O”; bir rüyada görünen gibi, ne hayali bir elbiseyigiydirip yakınlaştırabildiğim, ne de gerçeğini… Yani ne benim diyebiliyorum,......

Fantastik kurgu seven okurların Siyah Nefes adlı kitabıyla tanıyıp sevdiği Gülşah Elikbank’tan Günebakan Üçlemesi’nin ikinci kitabı Mavi Dağ Lanetin çöktüğü kasabadan gerçek hayata “düşen” Nil ve Kayra’nın aşkı Mavi Dağ’a giden yolda Günebakan Nil’in arkadaşlarını koruyacak mı dersiniz? Peki, Supay’ın aldığı herkesi geri getirmenin bir yolunu bulmak zorunda olarak çıktıkları......

Aktüel Dergi’nin Kaldırım Yazıları’nın ünlü ismi Cem Sancar, İndiragandi ile okurlarına tekrar sokaktan, sokak lisanıyla; ancak bu kez kurmaca bir romandan, 2000 epey küsurlardan bahsediyor. Türk Edebiyatı’nda edebi bir tarz olarak ‘Ütopya’ ve ‘Kara ütopya’ tartışmalarını başlatacak olan roman; İstanbul’un gelecekteki sosyo-kültürel yapısını, geçmişin ve geleceğin uzayında eriyen ‘din’, ‘adalet’,......

BİRİNCİ BÖLÜM KASABA Kasaba oldukça sessizdi. Böyle küçük bir yerde elbette sokaklarda insan kalabalığı görmeyi ya da trafikte kaybolmayı beklemiyordum. Ama burada ki -sessizlik-gerçekten sessizdi. İlk kez bu kelimeye bugüne kadar haksızlık ettiğimi düşündüm. Ağaç dallarına rüzgar çılgınca değiyor ama tek bir ses çıkarmıyordu. Köy yollarının tozları bir yukarı kalkıyor......

Bir tünelde kaybettiği kocasının ardından iz süren bir kadın… Hakikatin peşinde kendini yeniden var etmenin serüveni… Bir belgesel için çıkılan iki kişilik yolculuğu tek başına sürdürdükçe kameranın yerine gözünü, ses bantının yerine belleğini yerleştiren kahramanımız, bütün sınırları bir bir ortadan kaldırır. Yol aldıkça, yıllardır süren bir savaşın ortasında hayata tutunmaya......

DUDAKTAN KALBE Ev sahibi, yemek odasının terasa açılan kapısından misafirine seslendi:– Paşa, sen bu güzel mehtaba karşı bir hâb-ı nâza dalacak gibi görünüyorsun… Hele bir dakika buraya zahmet et…Yayvan bir koltuğun içinde yemek ağırlığı ve yol yorgunluğu ile uyuşup kalan Vefik Paşa, üşene üşene gözlerini açtı, yorgun bir rica ile:-Artık......

Diyebilirsin ki, bir insanı, fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? Haklısın. Belki de çok az… O zaman şöyle demeliyim: Seni az tanıyorum… Az… Sen de fark ettin mi? Az dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z.Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce......

Şimdi, büyüdüğüm evi size anlatmak ve anlatırken de yeniden mutlu olmak için sabırsızlanıyorum. Topkapı Maltepe’sinde; bahçesinde erik, incir ve ceviz ağaçlarının olduğu, yeşilliklerle süslenmiş üç katlı ahşap bir evde oturuyorduk. Şenlikli bir çardağımız vardı. Beni en çok bu çardağın altında, bir aile gibi olduğumuz komşularımızla paylaştığımız çay saatleri mutlu ederdi.......

Öyle midir değil midir bilemeyiz ama kopkoyu bir renk olduğunu ve bütün renkleri soldurduğunu söyleyebiliriz herhalde. “Günahın Rengi” Ahmed Günbay Yıldız’ın son romanının adı. Kitabını, bir anlık arzuya, ihtirasa ve intikam duygusunaacımasızca kurban edilen bir aşkın etrafında kurgulayan yazar, eserinde aslında toplumdaki ahlaki çöküşü, eğitimsizliği, kutsal değerlerimize yeterince ehemmiyet vermeyişimizi......