Kategoriler: Roman (Yerli)

Gizemli bir aşk mektubu ulu orta ilan edilir ve sosyal medyada paylaşılırsa ne olur? Mektubu yazan kişi, daha önce arkadaşlarının gözünde gururlu ve çekici kimliğiyle erişilmez biriyken birdenbire durumlar değişir. Herkesin gizli egosu iş başındadır artık. Duygular dizginlenemez bir biçimde harekete geçmiştir ve… Sevda bir öfke anında düşünmeden giriştiği cesur......

Tamam, sağ ol, Allah razı olsun” “Ne Allah’ı kızım öyle bir şey yok!”“Yapmayın, olmaz mı? Nasıl yani ya siz Allah’a da mı inanmıyorsunuz?” Sinem:“Yok, canım yok, biz inanmıyoruz, sen de iyi refahçı olmuşsun”“Ne, refahçı mı? Ne ise ya ben gideyim siz iyice olmuşsunuz yani, atalarınızdan utanın” Sıla son sözlerini söyleyerek......

Natalia babasının intiharı ile bir Türk’e emanet edildi.Çünkü babası vasiyetinde, Tamer Karlıbel’i kızına vasi tayin ettiğini yazmıştı. Fakat intiharından bir kaç dakika önce sadece kızına söylediği çok önemli bir şey daha vardı.“Natalia! Seni seviyorum kızım… Beni asla unutma! Ondan intikamımı al…” Ve Natalia yaşadığı dehşetten sonra bu yakışıklı ve tehlikeli......

Ben size bu kitapta, başkalarının hayatlarından ve kendi hayallerimden inşa ettiğim tuhaf hakikatleri anlatacağım. Onları ben yarattım, onlar da beni yarattı. Sizi inancın labirentlerine sokacağım. Tabiatın açıklanabilir caddelerinin alelade kalabalıklarından kurtarıp, tenha ara sokaklara çekeceğim.Aydınlıklardan kaçıp, loş kapı aralarında iş tutacağız. İnsana ait hiçbir şeyin şaşırtamadığı ruhları bile şaşırtacak şeylere......

Ben sana ölümün kıyısında yaşama tutunmuş bir hayattan geliyorum. Sonbahar yağmurunda sensiz ıslanacaksam, kahvemin yanında kahvesini yudumlayan sen olmayacaksan, kabustan korkarak uyandığımda sana sarılamayacaksam, beraber hayal kurup birlikte yaşayamayacaksam, beni sevdiğini söylemenin ne anlamı var ki? Madem bunları seninle yapamayacağım, daha fazla varlığına alıştırmadan git. Hiç olmazsa acıların tat versin......

Kırım, Kırım’daki sosyal, hayat, Sovyet idaresinin muhtelif safhalarıyla ve sürgünle ilgili gözlem, hatıra ve çilelerin romanı. BİRİNCİ BÖLÜM 1Hadi, Macik, hadi… küh, küh! Yolun ortasında takatten düşme şimdi. Ortalık kararmadan eve varırsak, aferin diyeceğim sana! Çobana da gitmeyeceksin yarın sabah. Yemin de başının ucunda, suyun da! Hanımlar gibi yat, ye......